Greenday.

Door de sappige regenbuien van de laatste uren barst de natuur uit haar voegen. Dat denk ik terwijl ik op een rode paddenstoel met witte stippen zit. Middenin de speeltuin valt me op hoe grasgroen alles eruit ziet. Ondertussen zwaai ik naar het kleine meisje bovenaan het grote klimrek.

Ongedwongen denk ik aan het gras dat aan de overkant altijd groener lijkt te zijn. Ik hou echter van mijn eigen gras. Ook als het niet echt mals is.

Mijn nieuwe scheuten worden groter. Lijken ook uit haar voegen te willen barsten. Dat ligt dan weer niet aan de lente. En groeipijnen doen ook geen deugd.

Maar zelfs de orchidee bloeit weer.