Daar sta ik dan. Een weerspiegeling in het water. Bij de minste beroering verdwenen.
We wachten nog. De viervoeter en ik. Op twee andere benen en vier poten. Met de zon op de achterruit van de auto vertrokken we. Veel te vroeg maar er was geen binnenzitten meer aan. Voor het eerst heb ik geen winterjas aan en zit ik op het gras. Het voelt nog een beetje onwennig en ook wat nat.
Plots heb ik een onverwacht streepje nadenktijd. Ik voel een natuurlijke omarming. De zon, het water en de bomen. Alles dichtbij. Het is stil. In de vragende vorm praat ik tegen mezelf. Enkel de antwoorden die ik fluister zijn hoorbaar. Ik hoef hier niet te censureren. Aan mijzelf mag ik alles vragen en ook antwoorden.
Het is goed af en toe eens met jezelf te zijn.
9 opmerkingen:
'Aan mezelf mag ik alles vragen en antwoorden', dank je Tijdtussendoor. Had ik even nodig.
helemaal mee eens...
weg met die censuur!
ook heel mooi: 'plots heb ik een onverwacht streepje nadenktijd'
moesten we meer hebben...
Prachtig geschreven! Ik voel me net aan het water met dezelfde gedachten als ik dit lees. Waw.
Ik ben voor het eerst hier, via door een roze bril. Onder de indruk van je verstilde schrijven. Je laat het leven zien als een film zonder geluid. Heel mooi!
op de blog en aan de lijn, olee!
Ik voel de omarming ook. Het geeft me rust. Net wat ik nodig had. Dank je!
mooi, ook de foto
ik vroeg me af of je tevreden was met je eigen antwoorden?
@Leen: Eigenlijk wel, nu kan ik in de praktijk gaan oefenen ;)
Die foto is om in te kaderen.
Een reactie posten