Zijn handen op het feestje van gisterenavond.
20 jaar geleden hielden mijn handen hem vast, een hele nacht lang...
De wereld stopte toen even met draaien,
want ik bevond me op een roze wolk die samen met hem kwam aanwaaien.
Geen woorden voor het geluk dat toen mijn leven beroerde,
nog altijd niet.
Van harte, kleine zoon!
16 opmerkingen:
"Verjaren is vergaren, met wijsheid en geduld, dingen om te bewaren, tot het leven is vervuld"
Mooi hoe je dit weeral beschrijft.
Proficiat voor kleine zoon!
Wat liefdevol. Mooi!
Proficiat!
En inderdaad, weer zo schoon gezegd.
Dikke knuffels en kussen vanwege nonkel Tantieris, Tantieris herself en zoonlief. (en de laatste met grote 'jihaaa-ninja-turtles'-kreet!)
Zo mooi geschreven... Daarom lees ik je blog zo graag, om de poëzie in de berichtjes.
Proficiat voor zoon en fiere mama:)
Proficiat! Zo lief...
Dikke proficiat voor kleine zoon én zijn mama!
proficiat aan de kleine.
20 jaar 'zijn'.
alsnog van harte!
Proficiat voor de zoon én de mama!
En, het is al vaak gezegd maar daarom niet minder waar: zo mooi geschreven. Hartverwarmend!
Sterke handen heeft dat 'kind'.
Gefeliciteerd!
Zo klein ziet hij er niet uit.
Gefeliciteerd!
wat lief
(proficiat... al is het veel te laat)
uiteraard gaf ik hem al een kaartje maar als petekind van de beschreven zoon wil ik toch niet achtrblijven op tijdtussendoor...
hipperdepip!
Een reactie posten