zaterdag 14 februari 2009
Gedachtenis.
Hoogzwanger van grote zoon stonden we aan het uitstalraam. Elk weekend opnieuw. We keken naar de prachtige ets in een origineel en bijpassend kader. We keken ook naar het prijskaartje dat veel te hoog was voor ons toenmalig budget. Zelfs na het nachtelijk stappen gingen we nog even naar het uitstalraam. Weer eens kijken en twijfelen.
Op een dag twijfelden we niet meer. Kochten we ons laatste geld op aan iets wat uiteindelijk totaal overbodig was. Onze woonst was behalve piepklein ook nog heel sober ingericht. Alsof het gisteren was herinner ik me het bijna sacraal moment toen de huisgenoot het schilderij ophing boven de wieg die klaar stond voor onze liefdesbaby.
Toen ik op een zonnige dag op keek van mijn boek, zag ik dit beeld. Ik was juist op tijd om het vast te leggen vooraleer de bewolking die betoverende schaduw weer meetrok. Het lijkt wel alsof sommige herinneringen wonderbaarlijk worden met de jaren…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Hé jij staat erop!
Het licht tovert mee op onze muren...
schitterend, het verhaal én de ets!
mmm, een passende valentijnstory voor vandaag... mooi!
mooie fotografie en verhaal
prachtig
Het mooie is dat alleen jij die herinnering hebt. Niemand anders kan voelen wat jij voelt. Dat is rijkdom.
Was getekend
hè! dat verhaal is nieuw, de ets niet. maar wel allebei heel schoon.
Die meneer heeft nog wel meer knap werk zo te zien op zijn website.
Als je steeds terugkeert, dan is het de moeite om het te kopen.
mooie ets !
( én herinnering... )
Een reactie posten