De laatste tijd denk ik er regelmatig over. Toekomstplannen en zo. Dromen die werkelijkheid kunnen worden. Sommige dagen denk ik net iets meer.
Wanneer ik in het bos tot aan mijn knieën in de modder zak. Als ik dan op een boomstronk zit en mijn sokken uitwring en ze dan maar weer nat terug aan doe. Nog ver verwijderd van mijn auto, blijven mijn laarzen klotsen van het water.
Als ik nadenk over die zware rugzak . Met geen enkele mogelijkheid zie ik dat zitten om ongeveer 15 kilo op mijn rug te torsen. Jarenlang heffen en tillen zijn hier de oorzaak van. Als een andere dromer je zegt dat we de bagage wel kunnen delen. Wanneer ik dan denk om een soort van heupkarretje mee te sleuren. Gewicht verdelen… weet u wel…
Die heerlijke bende voor de grote kerk. Voor velen het eindpunt. De moedigste onder de pelgrims gaan nog net iets verder.
Wanneer weet ik of de tijd rijp is voor een lange tocht?
Het antwoord laat voorlopig nog op zich wachten. Dat is goed. Tijd laat dromen rijpen. Ze worden echt als ze voldragen zijn. Ik ben alvast in ‘blijde verwachting’…
11 opmerkingen:
Twee onderbroeken en twee klerensets en een stuk zeep. Je maakt je rugzak zo zwaar je zelf wil.
Maar de kilometers moet je nog wel zelf stappen natuurlijk.
Mooie droom trouwens. Voor moedige mensen.
Je moet al veel moed hebben om er nog maar over na te denken. Die camino is me veel te ver.
En met de fiets?
@lichtindeduisternis:Dat heb ik ook overwogen hoor, maar te voet heeft het voor mij meer waarde. Maar dat is puur persoonlijk.
Lekker zo'n droom. Dromen brengen zin in de toekomst, of ze nou wel of niet uitkomen.
mooie droom, staat ook op mijn lijstje... (of tenminste, een stukje van de camino doen! of ik 'm ooit helemaal ga doen?!?)
en een droom die langzaam levend wordt, is nog mooier, niet?! hoop dat er een vervolg komt hier...
Wat een droom! Ga ervoor!
De droom laten groeien...
Kijken onder welke vorm hij bewaarheid kan worden...
Ik heb ze meerdere malen gedurende honderden kilometers zien wandelen en fietsen langs de weg als we mijn deerne haar grootouders bezoeken, die wonen vijftig kilometer van Santiago. Veel respect, ik zou er niet aan beginnen.
Was getekend
Echt voor mij zou 't niet zijn, maar door 't elders gevolgd te hebben kan ik er wel van inkomen.
Ooit ga ik ervoor.
En ook te voet.
Je moet al een hele tijd onderweg zijn om jezelf tegen te komen.
Een reactie posten