woensdag 7 januari 2009

Nirvana.


Hij houdt van loeihard. Elektrische gitaren en drums die je hart uit je lichaam doen kloppen. Muziek is een uitlaat klep voor grote zoon. Zijn grootste frustraties gaan met elke slag op het drumstel mee de lucht in.

Voor mij is het anders. Ik heb het graag wat rustiger. De flamencomuziek, die ik pas ontdekte, geeft me rust en vrolijkheid. In mijn huis bezig zijn, en ondertussen pasjes oefenen.

Maar een tijd geleden vertelde hij me over één van de laatste optredens van Nirvana. 'Unplugged in New York'. Volgens mij is het wel iets voor jou, ma. Ik vind hem super, vertelde hij enthousiast.

Voor een luttele 6 euro vond ik de opname in de colruyt. Ik luister hem nu al twee dagen. Het is voor het eerst dat ik echt naar de muziek van Nirvana luister. Op de één of andere manier raakt het mij… Die jonge kerel die het slachtoffer werd van zijn eigen succes. Ook voor het eerst kan ik met grote zoon samen naar muziek luisteren, en dat is dan weer fantastisch!

7 opmerkingen:

zapnimf zei

Raar dat je dat indertijd gemist hebt, je kon er echt niet naast kijken/horen.

Anoniem zei

Prachtig hè, die unplugged nummers!
Ik zat er destijds middenin, in de nirvana hype. Herinner me nog levendig hoe ontredderd ik was toen ik het nieuws hoorde dat hij zelfmoord had gepleegd

Anoniem zei

Jaaa die ken ik nog wel, mooie cd. Ik heb zelf ook nog steeds de cd Never Mind liggen.

Yvette zei

bedankt voor je mooie reactie op mijn blog.Met Nirvana verging mij precies hetzelfde, behalve dan dat ik geeb zoon heb...wat een boeiend blog heb je , ik zet je bij mijn favorieten ok?

Anoniem zei

Soms kan ik weken niet naar Nirvana luisteren. Nu, dus wel.

elke zei

Ik moet eerlijk zeggen dat de unplugged versies mij niet echt liggen, ik heb liever de rest. Maar toch, het is je absoluut gegund, de gedeelde momenten met de zoon ;-)

Anoniem zei

Dat had je zoon blijkbaar goed ingeschat. 'Samen' is toch genieten.