Terwijl grote zoon van de Oostenrijkse bergen suist, gaat kleine zoon in quarantaine. Een zware blokperiode is begonnen. Veel letters zal hij moeten kauwen en herkauwen. Begin februari zal het allemaal achter de rug zijn, en kan hij even uitblazen. Niet lang, want dan is het weeral keihard werken naar het einde van het academiejaar toe.
Ik zorg voor rust in huis. Energiek eten op tafel. En een opkikker als het nodig is. Ieder zijn taak. Ik laat me inspireren om mijn cursus spaans eens een keer extra door te nemen.
Voor de rest laten we alle verplichte toestanden achter ons. We bewegen ons enkel naar oorden waar warmte ons hart omhelst. Om te beginnen op deze rustig voorbijglijdende zondag…
7 opmerkingen:
Zo klein kan 'kleine zoon' ook niet meer zijn dan.
Succes!
Dat klinkt heerlijk!
Geniet van je zondag.
Kerst'vakantie' zit er dus niet in voor hem. Gelukkig is er een begripvolle mama om de pijn wat te verzachten.
Hals- und breinbruch dan maar? ;o)
toi toi toi kleine zoon:-)
*is jaloers*
( op grote zoon... )
Een reactie posten