zaterdag 29 november 2008

Voetengestreel.

Het was van de grote honger dat hij aan tafel kwam. De boterhammen, vooral met choco, waren al gesmeerd. Hij werpt zijn lachjes in de lucht, zijn leven is een ketting van voorspelbare momenten, dus weet hij goed wat er gaat komen.

Als we al een tijd aan het eten zijn, voel ik plots zijn voet op de mijne. Ik verplaats mijn voet, en denk dat het per ongeluk is. Maar al vlug heeft hij mijn voet teruggevonden. Zonder mij één blik te gunnen, wrijft hij zachtjes over mijn voet. Hij vindt het heel grappig, doet zijn sok uit om beter te voelen. Dan laat ik mijn voet maar staan.

Het heeft wel iets. De autistische puber, die nog maar pas bij ons op de leefgroep woont, zoekt lichamelijk contact. Gewoon uit zichzelf. Heel bijzonder vind ik dat. Het schept een band. Als ik hem aanspreek, kijkt hij niet, maar ik zie aan zijn ogen en houding dat hij luistert naar mijn stem.

Als zijn boterhammen op zijn, staat hij recht, bij ons geen gewacht tot iedereen gedaan heeft. Ik denk na over de complexiteit van zijn aandoening. De gebruiksaanwijzing van zijn leven die wij moeten hanteren om hem te verstaan. Elke handeling van hem uit naar ons is kostbaar, dat besefte ik na dit voetje wrijven maar al te goed…

10 opmerkingen:

Anoniem zei

Personen met hun 'beperkingen', maar zo uniek...

Nadia zei

Mooi, dat betekent dat je zijn vertrouwen hebt.

Anoniem zei

Bijzonder moment. Van een ander had je het wrs niet getolereerd, maar bij hem ben je juist blij en is het een groot compliment.

Anoniem zei

Heel fijn dat je het laat gebeuren en waarschijnlijk belangrijk voor hem.

Anoniem zei

Wat bijzonder zeg, dat hij dit -al na zo'n korte tijd- doet. Dat zegt wat over jou!

Tricky zei

waw, da's inderdaad heel wat voor een puber met autisme, om op die manier contact te zoeken... fijn dat je het kon toelaten en er het belang van inziet!
zo'n mensen als jij moesten er meer zijn...

Anoniem zei

Voor hem is het erkenning als mens, hij is belangrijk...

Anoniem zei

Mooi moment en mooi beschreven.

Anoniem zei

deze mensen zijn zó echt
die veinzen niks....

supermooi beschreven

Anoniem zei

Ik las net je stukje over het verdriet dat overal is, maar hier lees ik zo sterk een jongen die een voetje vooruit zet ..