maandag 10 november 2008

Maandagvers.

Ik heb in mijn hart 'n zonderlinge wezen
Dat een bizarre tango danst; herrezen,
Ik weet niet hoe, zo vaag
Is alles, uit een oude sarcofaag.
Terwijl het danst, hoor ik het zingen
Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen.

Verzamelde gedichten van Paul Van Ostaijen. (mei 1915)

Deze vers treft me vandaag. Het hart als een zonderling wezen, soms niet dirigeerbaar.
Dansend en zingend binnenin. Het omhulsel, mijn lichaam, beheerst en stil.
Als de zesde van december, vol verwachting...

2 opmerkingen:

Tricky zei

mooi inderdaad!
en herkenbaar, van dat zonderlinge wezen in mijn hart... dat danst en zingt, vol weemoed...
en de zesde...
ja, ik ben braaf geweest!!??
tricky

Anoniem zei

Ik heb dat soms ook : binnenin kan ik moeilijk stil blijven maar uiterlijk beweeg ik niet ...
Mooi.