zaterdag 1 november 2008

Genieten.

Op de parking van de grote speelgoedwinkel sta ik stil. Enkel de autoradio speelt nog na. Ik kijk achterom in de autostoel. Mijn kleine metekindje is in slaap gevallen. Handjes tot vuistjes in haar schoot. Zijn we eindelijk samen op weg voor haar verjaardagscadeau en dan ligt ze verzonken in een zoete droom.

Zachtjes neem ik haar op de arm en stappen we de winkel binnen. Stilaan wordt ze wakker. Knutselen mompelt ze, en we gaan op zoek. Met een grote zak lopen we hand in hand de winkel uit. Ze is helemaal wakker en klaar voor de speeltuin. Gezellig naast elkaar smullen we daarna van een ijsje.

Drie jaar geleden, op een zwoele avond in hartje Istanbul, vroegen ze of ik meter van hun eerste kindje wilde worden. Toen verheugde ik me al op deze uitstapjes. Lekker schaamteloos verwennen.

Als ik naar huis rijd, zwaait ze nog lang achterna en ik zwaai zolang ik kan terug. Mijn gemoed schiet even vol. De cursus van de voorbije dagen werkt nog na. Het is nog allemaal aan het bezinken, wat me dus een beetje emotioneel maakt. Ik laat het zijn voor wat het is. Het was een fijne dag samen. Gelukkig is kerstmis niet zo veraf en kunnen we onze volgende uitstap al beginnen plannen!

2 opmerkingen:

Elsje zei

welkom terug op het nest! ik heb van afstand meegenoten van je schrijfsels van deze week maar omdat ook ik van huis was geen tijd genomen te reageren..

(greep)

Anoniem zei

En die klein mannen zijn zo ongelooflijk dankbaar, die vinden zo'n dagjes geweldig! :)