zaterdag 15 november 2008

El tiempo.

We kunnen er niet meer onderuit. Zeker niet nu de tuinzetels en tafels opgeborgen zijn. Het gras staat stil en in een ongelofelijk tempo waren onze bomen al hun bladeren kwijt. De voortuin is helemaal leeg gemaakt en in rust. De bloembakken zijn uitgeleefd. Ik laat ze nog maar even, als er ’s morgens de dauw op ligt heeft het nog wel iets decoratief.

Geen warme winden over het wasgoed de komende tijd. Hij gaat weer de droogkast in. De verwarming gaat tijdens de daguren ook op en er liggen stapels boeken klaar om gelezen te worden. Grote potten verse soep om hart en handen aan te warmen.

Klinkt allemaal niet zo slecht. Toch is het iets te optimistisch. Ik heb niets met meneer winter. Elk jaar dringt hij zich ongevraagd op. Elk jaar verzet ik mij meer en meer. Ook weer elk jaar weet ik dat dit niets verandert.

Dus gaan we het weer proberen te nemen zoals het komt. Ga ik vooral veel buiten gaan in de herfst en winterzon. Als ik de stad inga, koop ik geurende badolie om warmmakende baden op te fleuren. Vind ik troost in het drinken van warme theetjes en koffiekes.

Vanaf januari beginnen de dagen weer te lengen. Dan pas mag ik van mezelf verlangen naar zon en warm en licht. Nu begin ik aan een verplichte winterrust. Vanuit het donker wordt het licht geboren…

8 opmerkingen:

Anoniem zei

ach wat jammer...
hier verliezen wij elkaar want ik hou wel van d winter,
met je handen diep in je zakken de kou in, om dan thuis te komen en helemaal warm te worden:-))
heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk...
om vervolgens weer de kou in te moeten:-)))

honden hé...
3 keer per dag minmaal:-)

Anoniem zei

@klaproos:Tja,met de hond stap ik ook door weer en wind, maar als ik mag kiezen liefst in de zon:-)

Elsje zei

is het een troost dat de dagen al na 21 december beginnen te lengen? Nee? jammer! :-)

PS luisterde net nog een keer naar Anouk. Mooie opname heb je geplaatst.

Anoniem zei

Hier nog eentje die een hekel heeft aan de winter. Met als gevolg dat doorgaans in januari/februari winterblues de kop op steken. :-(

Anoniem zei

Voor mij zijn herfst en lente de mooiste periode van het jaar.
De herfst voor zijn prachtige kleuren in de mooie natuur.
De lente om zijn ontwakende leven.
De hele natuur, waaronder ik mezelf als klein wezentje ook reken, komt dan tot leven na een dode winter.
De winter is voor mij dan ook niet mijn favoriet.
Maar bij koud vriesweer en een zonnetje ben ik zeker buiten.

Anoniem zei

Geef mij ook maar lente en herfst. Meer en meer bomen worden volledig kaal, bah. Buiten een (vers en ongerept) sneeuwlandschap om naar te kijken ;o) is er echt niks dat me aantrekt. Een goeie winterslaap daarentegen... ;o)

Anoniem zei

Al die boeken en soep en badolie klinken nochtans veelbelovend... Hoewel ik zelf ook last heb van de winter. Naar het einde toe word ik steeds weer chagrijnig door een gebrek aan zonlicht.

hihetje zei

hier nog iemand het liever zomers warm heeft (hoe warmer, hoe liever, hoe zonniger hoe liever)
geen gebrek aan zonlicht werkt bij mij deprimerend. maar we geraken er wel weer door :-)