Donderdagfeest.

Hij had het nog zo gezegd. De speelgoedsymfonie bestaat uit drie delen. Liefst geen applaus tussendoor.

Na het eerste deel rolden de tranen, onvervalste lachtranen, over mijn wangen. Zonder na te denken, en met veel enthousiasme, geef ik een persoonlijk applausje en u kan het al wel raden. Ik was de enige. Omdat wij op de eerste rij zitten, kijkt hij me guitig aan.

Het was de apotheose van een prachtige voorstelling, in het al even indrukwekkende pand middenin de Cogels Oseylei ( Berchem ). Na de voorstelling stonden Warre en zijn muzikale vrienden naast ons en we maakten een praatje. Kleine zoon was hevige fan van Kulderzipken veel jaren geleden. Ik vroeg hem om een handtekening van Grimm 1, het personage dat hij daar speelde. Met veel zwier schreef hij een tekstje op een blaadje in mijn agenda. Ondertussen vlogen de meest exquise hapjes voorbij. Zonder één euro te betalen, zelfs niet voor de parking, reden we naar huis. Hadden wij effe geluk met de vrijkaarten...