maandag 27 oktober 2008

Avond na dag drie.

Impressie uit het klooster waar we verblijven tijdens ons schrijfproces.

Eenvoud en soberheid dwalen als een gloed over het klooster. Met hun blote voeten lopen ze in sandalen die geen enkele elegantie uitstralen. De zusters bewegen zich geluidloos. Ze hebben geen ruisende lange rokken meer aan, maar zijn gehuld in blauwwitte tinten. Weinig variatie, ook weer geen elegantie, enkel degelijkheid. Met open handen serveren ze de schotels met het eten. Hier ook zonder enkele overdrijving, juist geteld en genoeg voor iedereen. Op gezette tijden zie ik ze de kapel binnengaan. Allemaal in dezelfde trage, serene pas. Een sjaal omgeslagen, nog steeds zonder kousen. Meestal hebben ze een bleke gelaatskleur met weinig rimpels. Ze zijn allemaal grijs, en kortgeknipt.

Als ik aan één van de zusters vraag of ik naast haar in de zon mag zitten, kijk ik in haar ogen. Ze schijnen en schitteren. Het treft me. Wat een rijkdom om in zulke soberheid te leven en toch zo te stralen. Samen zitten we een heel uur. Zij bidt en ik schrijf. We zijn verbonden. Verbonden door in onszelf te keren. Alleen zijn zonder eenzaamheid...

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi, wedden dat je het even zult missen als het voorbij is?

Anoniem zei

Fraai geschreven. Heb je er veel geleerd?

Tricky zei

het klinkt als 'meer van datte'...
benieuwd naar het verdere 'proces'...
de omgeving levert in elk geval al schrijfstof op!
tricky

Anoniem zei

Een speciaal ras, he, die zusters. In Hoepertingen, waar ik al eens schrijfcursus volg, lopen er ook nog enkele rond. Ook met blote voeten in sandalen, ook in saai blauw en ook met af en toe die glimp in hun ogen.

Anoniem zei

Heel mooi. De rust komt uit je schrijfsel. Zo even weg zijn uit de stress moet leuk zijn, maar ik zou het niet lang volhouden, vrees ik.

Anoniem zei

Wat heb je dit mooi en puur geschreven. Het zullen bijzondere dagen geweest zijn lijkt me.

Anoniem zei

@puur kaat:Ik leer er vooral veel over mezelf:-)
@allen:Het is bijzonder deugddoend!