Jarig.

Als een pijl uit de boog spurt hij weg. Ik zie nog juist een wit staartje wegvluchten. Hij is dus achter een konijn aan. Blij dat de viervoeter af en toe zijn jachtinstinct oefent stap ik rustig verder. Hij zal me wel vinden. Terwijl ik stap observeer ik de natuur.De appelbomen dragen hun vruchten met grote trots. Duiven vliegen op. Koeien draaien hun hoofd om en kijken. Altijd een beetje eng als een dier, groot of klein, je recht in de ogen kijkt. Dag koe, zeg ik. Ze draait haar hoofd terug. Een donkere wolk zet zijn tocht in over de velden. Een frisse wind doet het haar op mijn armen rechtkomen. De viervoeter blijft wel erg lang weg. Hij zal dat konijn toch niet…Even fluiten en eens roepen. Ik keer op mijn stappen terug. Ooit zei iemand me dat je op dezelfde plaats moet blijven staan, zo vinden honden je terug door de reuk. Lichtjes sla ik in paniek. In gedachten zie ik mij al affiches hangen. Affiches met zijn naam en foto. Een grote beloning voor de eerlijke vinder. Ik begin hardop te praten. Durf er niet aan te denken mij in de steek te laten, zo richt ik me tot hem waar hij ook zit. Als het mij niet gaat moet hij het bekopen. Wordt er urenlang gewandeld. Praat ik tegen hem en wrijf hem over zijn hondenvacht. Terwijl ik mij op het gras aan de kant zet hoor ik gehijg. Met de staart tussen de benen komt hij op me afgestapt. Terecht voelt hij zich enorm schuldig… dat maak ik ervan. Een verlossende zucht ontsnapt mijn lippen. Dolblij omdat hij terug is vergeet ik hem te berispen. Samen rollen we door het gras. Vandaag wordt hij 5 jaar!