Je staat nu op een keerpunt in je leven.
Het bedrijfsleven wacht op jullie kennis en vaardigheden.
Met de alombekende krop in de keel probeer ik te luisteren naar de speech.
Grote zoon zijn schooltijd is nu echt voorbij.
Met vlag en wimpel haalde hij de eindmeet.
In gedachten en met grote passen wandel ik door zijn schooltijd.
Het piepkleine en oergezellige kleuterschooltje. Dat was het begin. Hij was een overenthousiaste kleuter en altijd goedgezind. Ik herinner me nog het afscheid. Een zonovergoten laatste schooldag met muziek en ballonnen. Allemaal een zelfgemaakte papieren muts op hun hoofd. Met kleine traantjes in zijn ogen vertrokken we daar. Zijn beste vriend verhuisde naar China en hij snapte niet waarom we ook niet gewoon in China konden gaan wonen...
De lagere school was een fijne tijd. Er waren meesters die elke dag gitaar speelden. Juffen die op de bank gingen staan om te zingen. Veel tijd en ruimte om te groeien en bloeien. Niet enkel aandacht voor lezen en schrijven maar ook de kans krijgen om op je eigen tempo groot te worden. Toen daar het afscheid naderde was grote zoon rijp voor iets nieuw. Gelukkig was toen de dag ook overgoten met zonnestralen en kon ik mijn tranen verbergen achter een grote zonnebril.
Het middelbaar was weer een grote sprong.
Alleen naar school op een grote nieuwe fiets.
Een spiksplinternieuwe boekentas vanachter op het rek. Er was in dat eerste jaar veel voor het eerst. Het was nu echt groter worden. Grote zoon kon met vallen en opstaan ontdekken wat het leven in petto heeft. Er werd veel kennis vergaard op alle gebied. Het enthousiasme voor het schoolgebeuren was niet meer zo overweldigend. Maar het leven kreeg vele deuren en hij liet geen enkele gesloten. Weerom een afscheid. De zon was weer van de partij. Mijn natte ogen ook. Samen met andere ouders vierden we het afscheid en we sloten mee de poorten van de speelplaats.
Gisteren was er dan het afscheid in de aula van de Hogeschool. Spijtig genoeg was het binnen en kon ik mijn zonnebril niet opzetten. Ik leg me er maar bij neer. Mijn tranen laten zich door niets of niemand afschrikken. Bijna 20 jaar school achter de rug. Van kleine kleuter naar een jongvolwassen man met een diploma. Ik was dolblij met zijn kleine bericht: Geslaagd!
Een stuk van zijn leven is afgesloten. Wij zijn benieuwd naar wat er komt. Ik loop hem al twee dagen te vertellen hoe fier ik ben. Hij blijft er vrij cool onder. Mijn ik zie zijn ogen stralen.
Het is wel zeker dat dit mijn langste bericht is op tijdtussendoor.
Maar voor mij de moeite om neer te schrijven.
De vakantie is nu echt begonnen!
7 opmerkingen:
Mooi! wij nemen de komende weken met nummer twee afscheid van de lagere school, dan hebben we er al twee op de middelbare. Inderdaad een enorme overgang!
En natuurlijk, dat blijft zo. Straks, als je kind trouwt of zelf een kind krijgt of zoiets ga je weer een drempel over.
Dat had ik me nog niet eens zo gerealiseerd.
Je gunde me even een blik op de toekomst, dank!
(baigpzj)
Mijn gelukwensen!
Zoonlief hier heeft nog een jaar basisschool voor de boeg. Gisteren voor het eerst niet naar een verjaardagsfeestje, maar naar een heuse verjaardags'fuif'.
Groot worden... wat gaat het rap!
bon vacance,
een heel mooie afsluiting van een schooljaar,
proficiat met je zoon en je tranen mag je gerust laten rollem, heerlijk dat hij geslaagd is
groetjes
klaproos
Proficiat voor je Grote Zoon!
Wat een mooi stukje, enneuh... Dikke proficiat voor Grote Zoon!
Vooreerst een proficiat aan de student-af. Tijd om nieuwe wegen te verkennen.
Voor je het weet, ben je oma.
Je zal niet de enige geweest zijn die wenste dat ze een zonnebril kon opzetten hoor.
Wat een nostalgie heb ik al mogen lezen op verscheidene blogs in deze laatste schooldagen.
Een reactie posten