donderdag 12 juni 2008

Nadenken.

De zomer is nog niet op zijn hoogtepunt geweest.
Het is de tijd waarin de dag zeer zachtjes overgaat in de nacht en,
weer terug.
Je hartslag die onbewust trager loopt.
Dezelfde traagheid die langzaam maar zeker je leven overneemt.
Dat is leven in de vakantie.
Op dit moment ligt het huis vol studieboeken. De vakantie lijkt ver weg.
De brievenbus doet me nadenken.
Over het najaar en september.
Wanneer de dauw 's morgens over het land hangt,
en de kilte van de nakende herfst al weeral voelbaar is.
Als paddestoelen hun witte hoofden boven steken.
Dan begin ik weer aan nieuwe dingen.
Het tweede jaar spaans is al een feit. Muy bien!
Gisteren schreef ik mij in voor een cursus analyse.
Schrijvend op weg naar zelfkennis.
Klinkt gewichtig.
Zelfontplooiing, mij lijkt het op alle momenten van je leven waardevol.
Je eigen hout glad maken. De barsten mag je zien.
Die maken het juist mooi.
We zullen weer nieuwe dingen ontdekken.
Nu nog iets creatief zoeken.
Misschien iets met klei. Handen die zorgen laten creƫren.
Eerst nog veel andere dingen.
Zoals...
terrassen, wijntjes en goeie babbels, andere mensen en culturen,
zon veel zon en tijd veel tijd.

Geen opmerkingen: