Laatste loodjes.

Een laatste foto vanuit de duiventil in Leuven.
Kun je niet even gewoon kijken, vraag ik aan kleine zoon.
Hij trekt gekke bekken en is duidelijk helemaal ontspannen na de zware weken.
We hebben gepoetst en opgeruimd.
De sfeer op de kamer is zo terug anoniem en klaar voor een nieuwe bewoner.
Kleine zoon verhuist naar een ander kot.
Iets groter, in een oud gezellig huis. Hij trekt in op de derde verdieping en heeft zo een fantastisch zicht op de stad. Zijn beste vrienden op de eerste en tweede verdieping.
Diep verborgen in de kelder een keuken annex eetplaats.
Ik heb al terug gordijnen opgemeten en we zijn alweer aan het inrichten.
De kotmadam is een erg lieve dame. Ze is alleen zo lelijk als de nacht.
Maar ja... daar kan ze natuurlijk ook niet aan doen.
Het was een drukke, warme dag.
We sloten af in, volgens kleine zoon, de lekkerste pitabar uit de buurt.
Durüm met verse groenten en fetakaas. Hij had gelijk.
Het decor deed me denken aan Istanboel, de muziek klonk al even oosters.
We maakten tijdens de rit naar huis een korte evaluatie.
Over het voorbije jaar dat soms best zwaar was.
Ik ben trots op je jongen, zeg ik hem.
Je weet mijn uitslag nog niet, zegt hij.
We zien wel. Nu maar eerst genieten,
van een heerlijke vakantie.
Je hebt het echt verdiend!