Idealen.

Voor de tweede maal rond de tafel gezeten.
Thee en koekjes, alles was er.
Dochter van een vriendin gaat een paar weken naar Malawi.
Het project 'yoce' opgestart door Mieke Hendrickx,
(weduwe Karel van Noppen), trok hun aandacht.
Ze vertrekken op 1 juli om er de vrijwilligerswerking te ondersteunen.
De thuisblijvers organiseren een benefietavond.
Gisteren goten we de avond in de juiste vorm.
Als ik naar huis rijd denk ik aan 24 jaar geleden.

Als 18 jarige trok ik naar Rwanda. Ik werkte er in een gezondheidscentrum.
Het was het Rwanda van voor de genocide. Ik herinner me de eerste teug afrikaanse lucht.
Warm, zanderig, kruidig en koortsachtig. Een broedend nest van onderliggende conflicten.
Ik was me er toen niet van bewust, had enkel een koffer idealen bij.
Het enige waar ik mee kampte was heimwee, de liefde die ik kort daarvoor tegenkwam en 3 weken moest achterlaten. Toen ik in Afrika vertrok beloofde ik om terug te komen.
Eerst mijn verpleegstersstudies afmaken.
Het leven verliep helemaal anders, de liefde van mijn leven was te intens en grote zoon kondigde zich al vlug aan.
Mijn idealen transformeerden. Ik wilde een warm en goed nest voor mijn kinderen.

Meegesleurd door het enthousiasme van vriendin ga ik er helemaal voor.
Maak teksten voor reclameblaadjes, schilder affiches...
Ik ga op zoek naar de betekenis van idealisme, idealen of idealist.
Filosofen allerlei hebben er door de tijd heen hun kijk op gehad.
Ik lees dat idealisme lijnrecht staat tegenover realisme.
En besluit voor mezelf dat ik af en toe idealist wil blijven.
Zonder op roze wolken te zweven of het echte leven te verliezen.
Trouw aan het leven van nu droom ik soms van Afrika...
en wat had kunnen zijn of niet.
Straks ga ik eens door de boekenkast wandelen op zoek naar
dit mooie boek waarvan de bladeren al een beetje gelig zijn.

Ondertussen is de zon doorgebroken...
en vlieg ik in een nieuwe dag!