In zichzelfgekeerd zie ik hem zitten op mijn favoriet terras. Vandaaruit heb je een prachtig zicht op een historisch gebouw. Een rustig plaatsje midden in mijn geboortestad. Hij zat aan een tafel van vier, waarschijnlijk uit plaatsgebrek want met vrienden of andere mensen zag ik hem nog nooit samen zitten. Laat dat nu net het enige plaatsje in de zon zijn, waar ik ook echt wel wilde zitten. Hij keek verbaasd toen ik vroeg of ik ook aan het tafeltje mocht komen zitten, en nee...helemaal geen probleem. De man ging verder met denken en ik genoot van een tasje koffie.
De volgende conversatie ontstond:
Hij: Blij dat ik mijn pilleke meegenomen heb.
Ik: Euh...
Hij: Blij dat ik mijn pilleke meegenomen heb.
Ik: ...euh... voor de allergie misschien, vraag ik voorzichtig?
Hij: Heel verbaasde blik.
Ik: Of versta ik U verkeerd?
Hij: Blij dat ik een pulleke (lees trui) meegenomen heb, het is wat frisjes.
Ik: Opgelucht dat ik hem eindelijk verstaan heb zeg ik,
gelukkig voor u dat u geen kou hebt.
Hij: Dat is waar, ik ben een harde maar tegen wind kan ik niet tegen,
zelfs niet als het 25 graden is. De krant heb ik uit. Kan ik ze u aan bieden?
Ik: Ja, bedankt.
Plots voelde ik sympathie voor deze oude, trieste man.
Ik vond hem heel voorkomend en attent.
Mijn gedachten gingen op de loop, benieuwd naar zijn levensverhaal.
Maar er was geen tijd meer voor een babbel, spijtig...
Ik: Dag Meneer, nog een prettige dag!
Hij: Dankuwel juffrouw en tot ziens!
3 opmerkingen:
Toch een mooie afsluiting van dit fijn moment: 'Juffrouw'!
Bij een pulleke denk ik eerlijk gezegd aan een biertje...
Vaak spreken wij over mooie dingen,
blauwe schoenen met een hoge hak
bruine sandalen met open teentjes
witte slippers,heerlijk fris
als je een oude man,of vrouw,diep in de ogen kijkt
zie je alle mooie dingen tegelijk
al eens opgelet?
amamo
Een reactie posten