Moederdingen.

Grote zoon zit aan de computer.
Ik ben bezig aan het eten en we praten.
Het moment was ideaal voor wat goedbedoelde raad.
Over orde en netheid en structuur.
We lachen over en weer,
en ik geniet van de ontspannen sfeer waarin ik toch kan zeggen wat erop mijn hart ligt.
Opeens zegt hij: Weet je ma...
het is bewezen dat jongens vaak op zoek gaan naar het evenbeeld van hun moeder en dan komt het wel goed... denk je niet?
We lachen en praten verder over vanalles en nog wat.


In september maakten kleine zoon en ik een afspraak.
Vanaf nu nemen we elke zondag afscheid, maar niet zonder een omarming.
Gewoon even bij het afscheid een moment van graag zien.
Het is geen heilig iets, het gaat heel natuurlijk...


Zo bouwen moeders en zonen verder,
met bouwstenen van graag zien en respect,
met loslaten en naderbij komen.
Met hopen en vertrouwen in de toekomst.
Zo leg ik fundamenten voor het leven,
verankerd
in moeder-zijn, een levend gevoel binnenin elke cel.