Het circus Raphaëlo was gestationeerd in onze buurt. Omdat we een paar kleine mensen een verassing wilden bezorgen gingen wij er naar toe. Ik eigenlijk met een klein hartje. Wilde dieren horen niet thuis in een kooi van 4 op 4 meter. Lama's zijn lastdieren, ze leven vooral in de Andes ( Zuid-Amerika ). Ze zijn niet gemaakt om zich te bewegen in een circustent, waar ze alleen rondjes draaien. De dromedaris is eveneens een lastdier maar dan vooral in de woestijn. Ze leven in kudde en herkennen soortgenoten aan hun geur. Hij is als familie voor de nomaden. Ook hij is niet geboren om achter een dame met glitterbikini te lopen... Als klap op de vuurpijl werd het hele circus omgebouwd om de gevaarlijke Bengaalse tijger binnen te laten. Hij wilde niet, had geen zin. Zijn grote mooie ogen keken, naar mijn gevoel, smekend het publiek in. Op en af een podium springen en éénmaal op bevel zijn poot opheffen. Dit was het, daarna terug de kooi in... ik vroeg me af voor hoelang. Nee, niets voor mij. Maar de kunstjes met hoepels, hangen in iets wat op gordijnen lijkt, lopen over een draad en acrobatie boven onze hoofden was wel de moeite. Ook de echte circussfeer en de geur van verse popcorn maakten het goed. We namen afscheid van ati en pati, de clowns van het circus. Het was een vrolijke avond... vakantie in eigen buurt... zomaar een paar dagen tussendoor. Heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten