Luisteren.

Een grote wereld met heel veel mensen en nog veel meer verhalen.
Maandag was er de moeder die fier was op haar travestietenzoon. (zeg je dat zo...?)
Ze zit op de eerste rij tijdens zijn shows.
Hij is homo en ze vindt dat niet erg, het verhaal rolt eruit...
Ze is gelukkig als hij gelukkig is.
Tussen de regels door kon ik lezen dat ze een hele weg hebben afgelegd.
Vanmorgen was er die vader met zijn verhaal.
Twee zonen in zijn gezin.
De jongste heeft het syndroom van down en leeft in een instelling.
De oudste is enkele tijd geleden priester geworden.
Geen enkele hoop op het grootouderschap.
Erover praten helpt om het te aanvaarden.
Begrip kweken voor het besluit van zijn oudste zoon.
En de angstige vraag wie gaat er voor onze kleine jongen zorgen als ik er niet meer ben.
Met die verhalen in mijn hoofd reed ik richting grootmoeder die vandaag 84 jaar geworden is.
Ook weer veel herinneringen aan vroeger en vragen en wensen voor later.
Lichtjes aangeschoten ging ik verder op weg,
nadenkend over hoe het soms kan lopen in een mensenleven.
Ieder zijn weg op een pad dat is uitgestippeld door het lot.
Nu de dag ten einde loopt dwalen deze gedachten door mijn hoofd.
Hopend op een nacht die iedereen toedekt met alles wat nodig is om rust te vinden!