Het onderwerp van vandaag deed me vooral nadenken over huishoudens ver weg.
Grote gezinnen in kleine ruimtes, zonder de nutsvoorzieningen die wij allemaal hebben.
Ik moet geen kilometers lopen, met kinderen op mijn rug, om water uit een put te scheppen.
Het dagelijks brood voor ons gezin koop ik gewoon in de bakker zonder dat ik eerst het graan nog moet malen.
Als het 's avonds donker wordt knip ik het licht aan en zit niet in de schijn van een vuurtje te staren en te wachten op de vroege morgen.
Mijn kinderen zijn niet verplicht om te helpen, ze leven gewoon hun jonge leven zonder het beeld van een altijd bezige moeder die dag in dag uit de eindjes aan elkaar moet knopen.
Mijn huis is warm, ruim, gezellig.
Bloemen op tafel, koelkast gevuld.
Kleren gestreken in de kast.
Ik koester het dak waaronder ik en de huisgenoten wonen,
niet altijd met evenveel goesting maar ik draag er zorg voor!
In mijn achterhoofd altijd de wetenschap dat we het goed hebben hier en dat ik niet zou willen ruilen met vrouwen uit landen waar wél altijd de zon schijnt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten