Vandaag is een dag van opluchting.
Van zorgen bevrijd lees ik in het woordenboek.
Je zult het mij niet van de daken horen schreeuwen. Er hangen ook geen vlaggen aan ons huis. Zo uitbundig opgelucht ben ik nu ook weer niet.
Maar ken je het gevoel?
Die geheimzinnige, donker gekleurde wolk. Waar je ook gaat, zijn sombere gezicht volgt je overal. Zelfs de zon op haar hoogste punt kan zijn schaduw niet wegnemen.
Soms vergeet je het. Heel even.
Dan plots is hij er weer, verspert hij de weg naar de wereld van rust en slaap.
Dat is nu dus voorbij. De wolk is uiteengespat, verdreven en opgelost. Ik voel de zon weer hevig branden. De hemel is een groot uitspansel met de kleuren van blauwe regen in de lente. In die hemel ben ik vandaag te gast. Er klinkt zelfs een welkomstlied!
5 opmerkingen:
heeerlijk:-)
om dat were te mogen voelen, het is zo achter elke wolk zit de zon, maar als je haar niet ziet is het zwaar kloten :-)
jaja, constipatie kan knap vervelend zijn!
;-)
Geniet van je figuurlijke zon of is ze bij jullie ook letterlijk te gast?
Fijn, zeg! Opluchting hoeft ook niet altijd heel uitbundig te zijn. Ingetogen opgelucht is ook goed.
Klinkt positief! (Al heb ik geen flauw idee waarover...)
Een reactie posten