Holland.

Door de warmte van mijn lippen voel ik de slagroom naast mijn mond glijden.
Natuurlijk ben ik weer een servet vergeten. Altijd hetzelfde.
Ik zie de man aan het tafeltje voor mij bedenkelijk kijken, terwijl hij van een glas rode wijn nipt.
Bestek heb ik ook al niet meegenomen. Omwille van de grote goesting voor die roomsoes met een aardbei bovenop.

Achter mij praten twee vrouwen. Over hun respectievelijke schoondochters. Ik vind het niet al te vriendelijk en kijk spontaan even om. Daarna hoor ik de vrouw zeggen dat ze maar op haar woorden zal letten omdat je nooit weet of er iemand bekend in de buurt is.
Dan zie ik een bejaarde man van het toilet komen. Druppels water hangen overal. Vooral in de buurt van zijn kruis. Hij schudt hevig met zijn handen om de resterende druppels kwijt te raken. De jongeling achter de zelfbediening staat hevig te geeuwen en tot overmaat van ramp begint hij ook in zijn neus te peuteren.
Als de dame aan het tafeltje naast mij haar ziektegeschiedenis uit de doeken begint te doen weet ik wat mij te doen staat. Jonge mensen hebben geen tijd meer om te luisteren, roept ze me achterna. Niet onvriendelijk wel duidelijk hoorbaar voor heel het etablissement.

Met mijn auto volgeladen rijd ik naar huis. De winkeluitstap naar onze noorderburen bracht verrassend veel inspiratie…