Het zondagontbijt zit veilig opgeborgen in mijn fietszakken. Ik laat de drukte van het dorp achter mij en rij de velden in. Van ver zie ik de gepensioneerde mannen zitten. Geen werkplunje vandaag. Strakgesteven hemdjes in neutrale kleuren, sandalen met witte sokken. Sommigen brachten een stoeltje mee. Anderen hangen op hun fiets.
Ze zijn allemaal voor hetzelfde gekomen en kijken onafgebroken de lucht in. Ze gaan aankomen, de prijsbeestjes. De duif die het snelst terug thuis is wint en is favoriet van de dag. Er heerst geen spanning. Eenvoudige zondagsrust hangt als een deken over hen. Een wekelijkse afspraak van vrienden onder elkaar.
In mijn blote armen en benen fiets ik voorbij. Even zorg ik voor afleiding.
In het voorbij flitsen ook snel een blik op het erf. De boerin zit aan de achterdeur op een oude krant aardappelen te schillen. In de zon, geconcentreerd op haar werk.
In mijn dromen woon ik ook op een boerderij.
Zorg ik op goede grond voor mens en dier.
En is het leven simpel… of is dat ook een droom?
8 opmerkingen:
Mooie mijmering, met gevoeligheid neergepend. Ik voel de rust van het in de velden zijn, en herinner mij levendig de ontelbare uren die ik vroeger in de velden achter ons huis heb doorgebracht.
Hmm ja, dat laatste zinnetje. Helemaal waar.
Klinkt heerlijk !
Hier worden die duivenmelkers niet graag gestoord, hoor. Voorbijrijdende fietsers kunnen ervoor zorgen dat hun duiven minder snel binnen vliegen.
@dagoog: Ik heb al vaak willen reageren op je blog, maar het lukt niet. Mijn code blijkt altijd onjuist:-(
Hier in de buurt is het verboden om te niezen op zondag :-)
Leuk toch als je in het heden het verleden kan terugzien?
@ tijdtussendoor: zou het www;dagoog.be kunnen zijn?
Een reactie posten