Na het onweer.

In de open wei draai ik in het rond.
De neiging om mijn armen wijdopen te houden onderdruk ik.
Links van mij zijn er wazige wolken.
Een soort van kopergeel loopt over in blauwfluweel.
Dromenrijk zwevend door elkaar.
Ik kijk recht voor mij en zie een scherp afgetekende lucht.
Harde lijnen scheiden het zacht uiteen.
Hier blauw en wit in schril contrast.
Door een warme zucht uit de wei kijk ik om.
Een regenboog buigt zich over de vlakte.
Een vluchtige kleurenafdruk .
Dit alles op één avond, op dezelfde plaats.
Ik sta.
Stil.
Kijk en bewonder.
Mijn hoofd opgefrist.
De geest helder.
Na het onweer,
ben ik er weer.