Miskoop.

Ik ga nog even de stad in. Zie de uitstalramen al vol met herfstkledij.
Zijn we al weeral zo ver?
Een nieuwe winterjas en rode, korte bottekes staan op mijn verlanglijstje.
Nog even niet krampachtig zoeken.
Eerst de bomen rustig tijd geven om hun bladeren te laten vallen.

Terrasje doen... Heerlijk...
Koffie en een broodje kaas, alstublieft.
Van ver hoor ik gerinkel van een telefoon.
De dame naast mij kijkt veelbetekenend naar mijn handtas.

Of ik thuis ben, vraagt ze?
Binnen een uurtje...
Ik heb je mening nodig en het liefst ongezouten.
Kom maar af...

Ze komt binnen met twee grote zakken.
Daarin twee verschillende out-fits.
Voor het trouwfeest van een schoonzuster waar ze piekfijn voor de dag wil komen.
Het ene gekocht in een boetiek en heel duur.
Het andere van H&M, vanzelfsprekend minder duur.

Ik kies voor de H&M out-fit.
Ze had gehoopt dat ik haar twijfel over die dure aankoop zou wegnemen.
Wat haat ik dat gevoel na een miskoop.
Haar lip gaat een beetje langer hangen.
Misschien kan je het ruilen, zo probeer ik haar op te vrolijken.
Tja, ik zie wel...
De feestkledij verdwijnt in de zakken.

Ik zet een pot koffie.
Schik de twee roomsoezen op onze bordjes.
De middagzon schijnt over de tafel, de hond ligt eronder.
We praten over haar.
Plots lijken onze dagdagelijkse beslommeringen zo banaal...