De jongen met het Syndroom van Down is nogal ondernemend. En dat is zacht uitgedrukt. De laatste tijd was hij erg moeilijk. Hij zong geen liedjes meer als vroeger. Het was vooral lawaai, veel lawaai. We hadden ons er al bij neergelegd. Hem geaccepteerd op deze manier.
In het begin van de week werd hij ernstig ziek. Na onderzoek in het ziekenhuis vonden ze de boosdoener. In zijn maag zat een kurk van een champagnefles. Al bijna vastgehecht. Hij moet er ongelofelijk veel last van gehad hebben. Dé verklaring voor zijn moeilijk gedrag van de laatste tijd.
De vraag hoe hij dit in godsnaam binnenkrijgt is één natuurlijk. Maar ook het feit dat hij het niet kan zeggen. Dat wij al die tijd in het duister getast hebben over zijn gedrag.
Wanneer ik de kamer binnenkom, kijkt hij even op. In zijn kleine oogjes zie ik iets van herkenning. Hij gaat terug voorover hangen en luistert verder naar het kleine cassetterecordertje met zijn lievelingsmuziek. Hij is enorm onder de indruk van het gebeuren. Maar toch lijkt hij opgelucht.
Na een tijdje word ik terug afgelost door zijn broer. Ik bewonder de manier waarop hij zijn ouders bijstaat op dit moment. Fijn voor hen, zeg ik. Hij wordt er een beetje verlegen van. Toch vind ik het belangrijk dat het eens iemand zegt, omdat het niet echt vanzelfsprekend is.
Door de lange gangen loop ik nadenkend op weg. Ik ga nog even bij haar gedag zeggen. De behandeling voor borstkanker is begonnen. Vorige week leek ze nog kerngezond.
Buiten sta ik stil. De ligusterhaag staat bijna in bloei. De eerste keer dat ik dit weer ruik. Gezond blijven… mijn grootste hoop in het leven. Tegelijk beseffen dat je dat niet altijd in de hand hebt.
Thuis zet ik een takje liguster uit de tuin in een vaasje. En daar word ik weer blijmoedig van…
7 opmerkingen:
Ach wat een sneu verhaal. Moeilijk als mensen zich niet kunnen uiten en zoiets verwacht je gewoon niet. Hopelijk is hij straks weer helemaal de oude.
Ik hoorde vandaag ook een naar verhaal over de eigenares van de dierenwinkel waar we wekelijks komen. Ze vertelde laatst dat er een gezwel weggehaald was en ze is nu terminaal ziek, ik ken de vrouw niet eens persoonlijk maar ben er stuk van.
Gezond blijven is echt het belangrijkste wat er is..
In het spreekwoord 'gezonde mensen willen alles, zieke mensen maar 1 ding' zit zoveel waarheid.
En tegelijk kan ziekte ook mooie dingen meebrengen. Toen mijn vader in september de stempel 'terminaal' kreeg, konden we ineens veel opener over alles praten.
gezondheid heb je niet in de hand
maar ik wete uit eigen ervaring dat het het grootste goed is wat een mens heeft,
OT, ne ehet is niet weelde wara ik ben gaan wandelen maar altweerterheide, dat ligt tegen bocholt aan zag ik op de kaart,
een "prachtig" gebied,
als je die kant op komt komen we elkaar vast wel eens tegen :-)
maak er een fijn weekend van hé,
Och wat triest dat hij dat dan niet kan verwoorden he. Fijn dat het beter gaat!
Amai, spijtig dat jullie niet wisten wat er gaande was met de jongen, vooral spijtig voor hem omdat hij duidelijk last had van iets dat niet kon verwoord worden. Hoe lang zit die kurk dan al in zijn maag?
Ik wens dat hij er goed doorkomt want zo in een ziekenhuis liggen is nooit plezant.
Het zijn op de dagen waarop ik ziek ben of in het ziekenhuis lag dat ik zoo verlangde naar "gezond zijn", dan beseftte is pas wat ik heb als ik niks mankeer! Als ik later weer gezond verklaard ben, vergeet ik het snel weer. Het is bij zulke berichten als dees dat ik er terug aan denk.
Veel beterschap aan alle zieken en moed voor hen die het zwaar hebben.
Fijn weekend en geniet nog van de tak, waarvan ik nu de naam vergeten ben.
Hè wat een vreselijk verhaal. En hoe komt zo'n kurk daar, dat is toch wel een heel groot mysterie. Gelukkig zijn ze er nu achter gekomen. Gezond zijn en je kunnen uiten zijn inderdaad zo ontzettend belangrijk.
@Prutsen : Die kende ik nog niet, maar zo waar!
Een reactie posten