tijdtussendoor
Niemand kan over ons innerlijk heersen. Als we dat weten worden we vrij.
woensdag 10 juli 2013
zondag 23 juni 2013
zaterdag 15 juni 2013
woensdag 12 juni 2013
donderdag 2 mei 2013
zondag 21 april 2013
Het is 17.06 u. De grote klok met zijn duidelijke cijfers
hangt hoog genoeg om vanuit een bed te zien. Een vrouw in het wit met een raar
accent buigt zich over mij. Of ik pijn heb? Maar ik kan enkel denken, ik leef
nog. Met pijn weliswaar. Ja, antwoord ik, en ze spuit iets in het infuus dat
aan mijn bed hangt. Weer zink ik weg.
Twee weken voor deze dag zit ik tegenover de gynaecoloog. Dat
er iets zit wat er niet mag zitten in dat huisje waar ooit mijn kinderen
groeiden. Van ver hoor ik zware ingreep en minstens zes weken rust. Het enige
waar ik aan denk is de boerderij in de lente. Hij zegt dat ik nu even aan
mezelf moet denken.
Daarna boek ik aan de balie een kamer, voor twee want dat
scheelt enorm in de portemonnee, op 9 april. Juist drie jaar geleden vertrok ik
die dag met mijn rugzak richting Compostela.
Voor mij begint het lange wachten en zorgen maken. Over
de narcose en haar naweeën. Het leven zonder baarmoeder en de weken van
verplichte rust waar ik niet op zit te wachten.
Vandaag ben ik bijna twee weken later. Alles gaat elke dag
een beetje beter. Alleen dat zitten is nog wat vermoeiend. Misschien schrijf
ik u morgen weer eens een keer. Over het leven na en zonder baarmoeder. Want
daar lijkt heel wat over te zeggen.
zondag 7 april 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)