donderdag 10 november 2011

Vertrouwd.

Bijna een half uur later dan gepland steek ik mijn kaart in de tikklok op het werk. Een piep vertelt me dat mijn dienst erop zit en in gedachten verzonken wandel ik naar de auto. Gisteren zat ik aan de directie haar grote tafel. Ik deed een getuigenis waarin ik enkel mijn professionaliteit mocht laten spreken. Geen woorden van verzachtende omstandigheden. Mijn getuigenis werd neer getikt door de snelle vingers van de secretaresse.

In het donker rijd ik naar huis en zie een lichtflits. Een ster? Die valt en vraagt om een wens? Ik spreek geen zinnen maar woorden. En voel dat ik enkel mijn plicht deed daar aan die grote tafel.

Ook maandag zat ik aan een officiƫle tafel. En kijk hoe grote zoon zijn handtekening zet onder de akte van het huis dat hij kocht. Daarna krijgt hij een bos sleutels en een stevige handdruk van de notaris. Het etentje dat hij ons nadien aanbied is meer dan gezellig. Ik slaap voor het eerst in een paar weken echt rustig.

Ik schrijf ook nog eens op mijn plek van vroeger. Letters, zinnen en kleuren die getuigen van een andere tijd. De grote verandering gaat stilaan weer liggen. Alles krijgt weer de plaats die het eens had. Weer net zoals voor de grote tocht alleen…

4 opmerkingen:

veerle zei

Een zoon die een huis koopt, dat is toch ook weer een nieuwe fase, he?

tijdtussendoor zei

@Veerle: Zeker weten ;)

natuurlijk-rijk zei

Ha, nag eens een berichtje op je oude blog! Ik dacht even dat het een foutje was.

zapnimf zei

Maar dit blog is wel veel gebruiksonvriendelijker met zijn paswoord.

Tiens, ik had nooit door dat het een symbolische overstap was.