Tegenwoordig is dit het laatste moment van de dag. Een tas thee, van het biologische soort met honing van de imker. Alleen zet ik mij vanavond met mijn thee nog even aan het schrijven. Dan zie ik de restanten van schelp wit en kamille kleurige verf onder mijn nagels.
We hebben hard gewerkt daar in het huis van de zoon. Veel, en meer emmers vuil nicotine water goot ik door het riool. Na de poets zijn we nu beginnen schilderen en elke dag fleurt het huis een beetje op.De zoon uit Gent is ook een paar weken thuis. Niet makkelijk om vanuit een kot vol vrienden terug thuis te wonen bij ma en pa. Die extra kamer boven wordt ingericht als studeer en ontspanningsruimte. Zo krijgt hij zijn eigen plek, iets groter dan de slaapkamer. Ach, denk ik bij mezelf, het huis is groot genoeg voor iedereen. Samen leven en toch genoeg vrijheid laten voor elkaar. Het blijft zoeken naar een balans, die af en toe zelfs in evenwicht is.
Morgen heb ik een dag vrijaf. Om gezellig te gaan ontbijten en iets te vieren. Terwijl ik de namiddag weer ga vol schilderen bij zoon, krijg ik tijd om mijn gedachten te ordenen. Vooral academie gedachten. Over hoe ik was moet smelten en op hout kan bevestigen. Misschien ga ik in het Clarissenklooster eens aankloppen. Hoe zij was gebruiken om Maria en andere heiligenbeelden te maken. U hoort er nog van. Ondertussen kan u lezen dat ik mijn dagen meer dan rond krijg. Warme groet!
3 opmerkingen:
Dat vind ik het zalige aan schilderen, dat je ondertussen massa's tijd hebt om over andere dingen na te denken...
Schoon vloereke heeft die kerel daar liggen.
Wat zouden die kinders zonder ouders zijn?
Schilder ze!
Ach, kijk eens aan: ik zit ook tenvolle in de schilderwerken. Living en keuken krijgen een make-over.
Laten we tijdens het hanteren der rollen en kwasten maar wat aan elkaar denken! ;-)
Een reactie posten