Dinsdag.

Al een paar weken ben ik het aan het uitstellen en aangezien afstel er niet van mocht komen, stapte ik gisteren toch maar haar bureau binnen. Ik trek een stoel bij en vertel over mijn wens om wat uren meer te werken. In hele dagen te werken ook. Zoals ik verwacht had zijn er heel wat bedenkingen van haar kant. Het spanningsveld is groot en ik voel mijn hart in mijn keel kloppen.

Ik zal het meenemen. Erover nadenken en je dan iets laten weten, eindigt ze haar betoog. Daarna stap ik haar bureau weer uit op weg naar de collega’s die met graagte even klankbord spelen.

Vanochtend hoor ik het geschraap vanuit mijn warm bed. Voor het eerst dit jaar weer ijs op de autoramen. De olijf verliest zijn bladeren en volgens mijn velt vrienden zijn de pastinaken nu op zijn best. Ze worden zoeter na de eerste vries vlaag. Van het herfst rood gaan we stilaan naar roestige en gele tinten. Het laatste kleurenpalet vooraleer de bladeren verdwijnen.

Drie dagen vakantie in het vooruitzicht. Ik moet tijd maken voor mijn academie werk. Als de zon gaat schijnen is dat ideaal omdat ik schaduwen nodig heb. Vanuit een schaduw ben ik van plan opnieuw te tekenen. Begrijpelijk als u dit niet zo goed snapt. Wordt vervolgd de volgende dagen…