Ik had ze vorig jaar gedroogd en opgeborgen. In confituurpotjes deden ze hun winterslaap terwijl ze regelmatig mijn verlangende blikken trotseerden. Deze lente was, om de u wel bekende reden, de tuin niet echt mijn prioriteit. Maar nu, met mijn hoofd nog vol stapgedachten, is het de ideale weg. Ik wroet in het zand, zaai en plant.
Het blijft een helende bezigheid. En zeg nu zelf... is er iets dat meer tot de verbeelding spreekt dan dit? Van een uitgedroogde pit tot frisgroen plantje, in vijf dagen. Om nog maar te zwijgen over die zalige soep die je kan maken van deze Hokkaidopompoenen.
Nog een paar dagen en dan gaat dit kleine ding de grote grond in, waar het dan zijn wilde weg mag gaan.
Het blijft een helende bezigheid. En zeg nu zelf... is er iets dat meer tot de verbeelding spreekt dan dit? Van een uitgedroogde pit tot frisgroen plantje, in vijf dagen. Om nog maar te zwijgen over die zalige soep die je kan maken van deze Hokkaidopompoenen.
Nog een paar dagen en dan gaat dit kleine ding de grote grond in, waar het dan zijn wilde weg mag gaan.
4 opmerkingen:
Je brengt me op een goed idee :-)
heerlijk ja!
zowel het bezig zijn in de aarde, als het zien groeien en bloeien van nieuw leven als de soep die je er achteraf van kan maken!
geniet ervan!
vorige foto vind ik trouwens heel erg mooi, met die slingerende weg, die je ook ver weg nog ziet...
Wahw !
Lie(f)s.
Nouja zeg... ben je er weer! Tijd gaat snel, ik had het heel niet in de smiezen! prachtige foto's heb je meegenomen. Zal best wel een beetje onwerkelijk zijn dat terugkomen..
Een reactie posten