De laatste dagen doe ik niets anders dan omhelzen en uitzwaaien. Kleine wangetjes om te kussen en stevige schouders om mijn armen rond te leggen. Stapwensen allerlei.
En ik laat mij doordringen van al dat liefs. Mailtjes, kaartjes en bezoekjes. Ik ga ook onthouden. Voor ginds, als het een keer moeilijk gaat.
Morgen en woensdag blijf ik verder afscheid nemen. Van vrienden dicht bij mijn hart.
En dan is er donderdag, de laatste uren thuis. Toch wel spannend hoor…
2 opmerkingen:
Die spanning die altijd maar toeneemt naar dat moment van vertrek... het is beangstigend en stimulerend tegelijkertijd. Geniet ervan
Een goeie tocht toegewenst!!
Voor de zekerheid nu alvast: dag!
Een hele goeie tocht.
Een reactie posten