maandag 1 februari 2010

Even mee op weg.

Kleine zoon zit op zijn gitaar te tokkelen, terwijl ik mijn Ardennen verhaal doe. Niet weinig enthousiast. Er klinkt een diepe zucht uit zijn richting samen met de woorden dat hij ook aan vakantie toe is. Nog even, straal ik hem tegemoet, onze ticketten liggen klaar.

Omwille van treinwerkzaamheden vertrekken we op 9 april in plaats van 12 april. We, u leest het juist. Ik ga niet alleen vertrekken want de eerste 100 kilometers krijg ik het gezelschap van kleine zoon. Ik vind het een unieke kans en ga altijd spijt hebben als ik het niet doe, vertelde hij een paar maand geleden bij de koffie.

De stad Pamplona zullen we nog samen bezoeken en daarna vertrekt hij richting huis en ga ik verder op weg.

Ik moet u niet in veel woorden vertellen dat ik het fantastisch vind!

11 opmerkingen:

Goofball zei

oh da's tof!

wel grappig, als je over 'kleine zoon' schrijft zie ik zo'n achtjarig manneke voor mij, maar ik veronderstel dat hij dus wel al wat ouder is :p

tijdtussendoor zei

@Goofball:Hij is bijna de twintig voorbij. Mss moet ik hem eens een andere blognaam geven ;)

**Sabine** zei

waw, dat is echt super!

De band tussen moeder en zoon zal altijd wel speciaal zijn, maar het is toch echt zo bijzonder dat hij dit met jou gaat delen.

Roelien zei

Wat geweldig! En ja, ik was ook op het verkeerde been gezet, dacht aan een klein jongetje..

Dat wordt alvast een mooi begin van een ervaring!

Heidi zei

super! Ik wens je heel veel plezier, rust en verrijkende stilte!

AnneTanne zei

Dat zal de ervaring inderdaad nog meer bijzonder maken... Wat een cadeau!

prutsen zei

Wat heerlijk dat jullie samen aan dit avontuur beginnen, dat jullie zo'n unieke ervaring kunnen delen.

Lichtindeduisternis zei

Dat lijkt me inderdaad geweldig, om samen met je zoon een stuk van de weg te kunnen afleggen. Je bent duidelijk aan het aftellen!

adelheid zei

Dat is prachtig! wat jullie gaan delen!

veerle zei

Wat een start wordt dat! Voor jullie allebei onvergetelijk.

IMS zei

Wat bijzonder! Ik kan alleen maar hopen dat mijn dochters als ze eenmaal zo groot zijn zoiets ook nog met mij zouden willen doen. Overigens vind ik het sowieso heel bijzonder wat je gaat ondernemen.