vrijdag 15 januari 2010

Nog steeds woordeloos.

Het gaat niet uit mijn gedachten. Al die grote en kleine mensen, achtergebleven op een grote puinhoop. Verwoesting overal. Samen kan je veel overwinnen maar wat als je er plotseling helemaal alleen voor staat? De natuur was meedogenloos. En dat in één van de armste landen ter wereld.

Zucht.

Ik ga mij nog wat bij de huisgenoot leggen. Mijn lijf is moe. Geniet even mee van dit stukje natuur dat ik vanmorgen tegenkwam op weg naar nergens.

7 opmerkingen:

Neneh zei

vreselijk, dat is het. Het gaat echt je gezonde verstand voorbij zo erg.

Ik knuffel je digitaal, ook jij en ook ik hebben het hier zo moeilijk mee en worden verscheurd door al die beelden

Unknown zei

wat een mooie foto. Het is idd schrijnend wat daar gebeurd is, ik durf er niet teveel aan denken of ik kan er niet meer van slapen :s

Roelien zei

Het is ongelooflijk wat daar gebeurd is. De beelden op tv zijn zo schrijnend..
Ik vind het fijn dat je aandacht aan het onderwerp besteedt. We mogen er niet zomaar omheen gaan.

Groet Roelien

veerle zei

Tja, Haïti lijkt de tsunami van zoveel jaar geleden in het kwadraat. Ik heb het ook moeilijk met zoveel leed.

zeezicht zei

Het is pijnlijk wat daar gebeurt, zo erg!
Wij beseffen niet hoe rijk we zijn.

basiclabelSweden zei

verschrikelijk dit leed, zo onverklaarbaar, je beseffen dat alles in een fractie van een seconde over kan zijn.

liefs bellavien

Anoniem zei

Een vriendin zei me vorige week:
Die beving is daar niet op zijn plaats. Er zijn andere plaatsen/mensen die eens dooreen geschud mogen worden.
In Haïti weet men wel wat arm zijn is.