Dempend klinken onze voetstappen in de sneeuw. Sneeuw tempert heftigheid, doet stil staan en ‘zijn’. Het natuurreservaat zorgt voor de stilte. De wind en al ligt neer in rust.
Het beeld van de afgebakende weg doet me even wegdromen. Binnen een paar maanden loop ik wekenlang over paden en wegen. Het maakt me blij en vol verwachting.
Nu zijn mijn wangen lekker warm aan het worden. En mijn oren ook. Het stappen was weer deugddoend. De foto is een beetje aan mijn dromerige gedachten aangepast.
6 opmerkingen:
Mijn wangen gloeien ook.
En we hadden geluk! De dooi is ingezet en het witte kleed verdwijnt van de takken. Het prachtige is iets minder aan het worden.
Dank je voor de fijne wandeling.
tot een volgende ....
Toffe foto!
Ik zou ook zo graag een goei wandeling gemaakt hebben maar zwanger zijnde ben ik zo onstabiel als het maar kan, dat leek me niet zo verstandig:)
Kijk eens aan: zowaar een maagdelijk sneeuwpad. Mooi hoor. Ik mis mijn camera nu wel héél erg.
Dat sneeuw ook letterlijk doet stil staan weet je al van op mijn blog...
Mooi hè, die sneeuw - je wordt er inderdaad stil van!
Wegdromen én wegglijden...
Ik wens je fijne feestdagen, het liefst met emmers vol wit winterlicht ... we wachten af :)
Een reactie posten